W ostatnich latach widoczne są coraz częstsze deformacje i dolegliwości stóp. To już nie tylko znany wszystkim hallux valgus (paluch koślawy) albo ostroga piętowa, ale też problemy w obrębie stawu kolanowego, biodrowego czy kręgosłupa lędźwiowego. Zwykle mawiam do pacjentów: „pokaż mi Twoje stopy, a powiem Ci jak chodzisz”, często wypada zapytać: „w jakich butach chodzisz, a powiem Ci na jaką patologię jesteś narażony w przyszłości”.
Duża grupa osób przemieszcza się po domu w różnego rodzaju klapkach lub papciach, poza tym podczas „ciepłych” miesięcy lubujemy się w tzw. „japonkach”. Istnieje dość mocna korelacja pomiędzy tego typu obuwiem, a zaburzeniami ruchomości stopy podczas cyklu chodu. Podczas chodu kończąc fazę podporową musimy unieść pietę i przetoczyć się na palce, z których w dalszej kolejności należy się odbić, aby nadać pęd kończynie do przeniesienia w przód. W tym momencie aktywność mięśni zginaczy się kończy, a zaczyna mięśni prostowników.
Mało kto zauważa, że robiąc to w obuwiu bez pięty, musimy skrócić fazę przetoczenia stopy, a przenosząc ją w przestrzeni jesteśmy zmuszeni do utrzymywania obuwia zginaczami palców. Wielokrotne powtarzanie takiego cyklu (wzorca ruchowego) wywołuję utrwalenie zmiany strukturalnej pod postacią trwałego skrócenia rozcięgna podeszwowego, mięśni łydki potem przeprostu stawu kolanowego i przykurczu zgięciowego w stawie biodrowym.
W wyniku tych zmian dochodzi do deformacji w stopie – płaskostopie poprzeczne, paluch koślawy i palce młotkowate, stopa płaska, ostroga piętowa, zapalenie ścięgna Achillesa, zaburzenia stawu rzepkowo – udowego, tendinopatie zginaczy biodra itd.
