Od 2015 roku jestem instruktorem IPNFA. Kursy, które prowadzę charakteryzują się dużą ilością zagadnień praktycznych. Uczestnicy codziennie rozwiązują problemy kliniczne oraz mają możliwość pracy z pacjentami, co jest nieocenionym aspektem edukacyjnym. Jeżeli czas pozwala, kursanci uzyskują dodatkowe informacje z zakresu pracy tkankowej, terapii manualnej, transferów pacjentów, badania klinicznego, semiologii i radiologii.
W trakcie kursu realizowane są różnorodne bloki tematyczne, jak:
- analiza i badanie pacjenta,
- terapia w pozycjach niskich (mata),
- analiza i reedukacja chodu,
- ocena i terapia funkcji życiowych,
- terapia konkretnych jednostek chorobowych
Kurs PNF podstawowy obejmuje 75 godzin zegarowych (100 jednostek naukowych), w dwóch częściach 5 i 4 dni. Dobrze, jeżeli pomiędzy poszczególnymi częściami jest przerwa, podczas której terapeuta ma zdobywać doświadczenia wykorzystując swą wiedzę w praktycznej pracy z pacjentami. Po zakończonym szkoleniu uczestnik otrzymuje certyfikat w dwóch wersjach językowych (polska i angielska).
Po ukończeniu kursu uczestnik powinien być w stanie:
- rozpoznać POPRAWNĄ aktywność motoryczną,
- rozpoznać zaburzoną aktywność motoryczną,
- zanalizować aktywności motoryczne pod kątem wzorców ruchowych,
- interpretować modele kontroli motorycznej,
- rozumieć schemat nauczania motorycznego,
- opisać filozofię PNF,
- opisać i używać podstawowe zasady i procedury PNF,
- posiadać podstawową wiedzę na temat neurofizjologii, receptorów i dróg nerwowych,
- zdefiniować i opisać wzorce PNF,
- opisać i używać techniki PNF,
- zbadać pacjenta zgodnie z filozofią PNF,
- stworzyć plan terapii, zgodny z filozofią PNF,
- leczyć pacjenta zgodnie z filozofią PNF,
- umieścić koncepcję PNF w spectrum całej fizjoterapii.
 |
 |
Opis koncepcji PNF
PNF powstał w latach 40 ubiegłego wieku w Kalifornii. Neurofizjolog – dr Herman Kabat był żywo zainteresowany spastycznością, w czasach wojny i epidemii polio było bardzo dużo pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi. Swoje obserwacje i pomysły musiał przełożyć w czyn.
Spotkał fizjoterapeutkę – Maggie Knott. Ich wieloletnia współpraca dała podwaliny do powstania koncepcji. PNF to model neurofizjologicznego kompleksowego oddziaływania terapeutycznego, którego istotę zawarto w nazwie: proprioceptywne (receptory ciała) nerwowo-mięśniowe (systemy ciała) torowanie (ułatwianie, facilitowanie) ruchu. Teoretyczne podstawy koncepcji oparte są na prawidłowościach fizjologii rozwoju ruchowego człowieka, uwzględniają fazy kontroli motorycznej oraz etapy nauczania motorycznego.
Według filozofii PNF terapia powinna być bezbolesna i funkcjonalna, mobilizując rezerwy pacjenta wpływamy na jego poziom funkcjonalny. Nie jest prawdą, że PNF można stosować tylko u pacjentów neurologicznych, znakomicie sprawdza się także w zaburzeniach ortopedycznych, pediatrycznych czy nawet pulmonologicznych.
Do pracy z pacjentem wykorzystywane są różnorodne elementy koncepcji, jak: filozofia, podstawowe zasady i procedury, odpowiednio dobrane techniki, wzorce ruchowe. Terapia może być prowadzona na macie, stole terapeutycznym, w poręczach do nauki chodu, schodach, a bardzo często w środowisku najlepiej znanym pacjentowi.
Czym dla mnie jest PNF? Dlaczego PNF?
Moja „przygoda” z PNF zaczęła się w 2003 roku, kursem podstawowym w Krakowie. W latach 2005-2006 ukończyłem podyplomowy, 9-cio miesięczny kurs PNF w KFRC Vallejo w Kalifornii. To był piękny czas zakończony, znaczącym podniesieniem kwalifikacji terapeutycznych, umiejętnością płynnej komunikacji w języku angielskim. W tym czasie udało mi się zwiedzić całą zachodnią część Stanów Zjednoczonych. W 2010 zostałem asystentem koncepcji, a po zdaniu egzaminu w 2015 roku jestem Instruktorem IPNFA.
 |
 |
 |
Koncepcja PNF jest istotnym elementem mojego warsztatu terapeutycznego, począwszy od momentu analizy i badania (obserwuję pacjenta już zanim usiądzie na krześle w moim gabinecie), poprzez podejście holistyczne w trakcie wywiadu i badania, a na terapii skończywszy. Podoba mi się, że PNF nie da się zaszufladkować, to koncepcja którą można dalej rozwijać i nie trzeba trzymać się sztywnych reguł (dla wielu osób PNF to tylko wzorce ruchowe?). Każda terapia może być zupełnie inna. Mogę dowolnie zmieniać środowisko terapii, pozycję pracy z pacjentem, krótkoterminowe cele, skupiać się na innych elementach, wykorzystywać różnorodne aktywności i techniki.
Zawsze zadaję sobie pytanie jaka jest przyczyna widocznych zaburzeń? Co jest tym przysłowiowym „killerem”? Jest to potem nieodzowne do stworzenia wiarygodnego i wymiernego testu oraz prowadzenia terapii ukierunkowanej na CEL!!!
Kurs „Szyja – diagnostyka i rehabilitacja”
Od 2018 rozpocząłem także prowadzenie swojego autorskiego, dwudniowego szkolenia dotyczącego odcinka szyjnego kręgosłupa.
Bardzo często spotykając innych fizjoterapeutów słyszę opinię, że boją się pracować z pacjentami mającymi problemy z szyjnym odcinkiem kręgosłupa. Kurs ten powstał właśnie dla rozwiania tych wątpliwości. Celem jest zachęcenie uczestników do szczegółowego badania tego odcinka ludzkiego ciała i skutecznej terapii.
Istotą kursu jest podniesienie umiejętności Uczestnika w obszarze diagnozowania oraz leczenia nieprawidłowości występujących w obrębie odcinka szyjnego kręgosłupa. Zajęcia mają wymiar praktyczny, dzięki czemu Uczestnicy zdobytą podczas kursu wiedzę będą mogli bezpośrednio po szkoleniu wdrożyć w swoją praktykę zawodową.
Podczas kursu będziemy omawiać protokół badania klinicznego i obrazowego, diagnostykę różnicową oraz praktykować techniki mobilizacyjne i techniki tkanek miękkich dotyczących odcinka szyjnego kręgosłupa.
Poza tym poruszać będziemy tematy różnych połączeń anatomicznych i funkcjonalnych pomiędzy odcinkiem szyjnym, a innymi (nawet odległymi) częściami ciała.
Podczas zajęć uczestnicy poznają zagadnienia takie jak:
- anatomia palpacyjna w ujęciu klinicznym
- przeprowadzenie dokładnego wywiadu i analizy problemu
- badanie kliniczne
- testy bezpieczeństwa i „red flags”
- analiza radiologiczna odcinka szyjnego
- techniki terapii tkanek miękkich
- techniki mobilizacyjne
- patologie odcinka szyjnego, modele postępowania terapeutycznego
- połączenia i interakcję pomiędzy odcinkiem szyjnym, a innymi elementami ciała ludzkiego
